Running therapie
Heb je ooit gehoord van runningtherapie? Het is een manier om je psychische klachten te verminderen door te gaan bewegen in de buitenlucht. Echt waar! Bewegen heeft namelijk een mega positief effect op zowel je lichaam als je geest. En weet je wat nog cooler is? Er is veel mogelijk als het gaat om runningtherapie. Samen kunnen we kijken wat het beste bij jou past!
Magriet: “Als iemand mij benadert met de vraag of ik wil begeleiden bij het lopen, dan nodig ik hem of haar uit voor een kennismakingsgesprek. Dit gesprek vindt plaats op mijn kantoor aan huis. We praten over de verwachtingen van de persoon en de therapie. We nemen de lichamelijke gesteldheid door. Zijn er klachten waar ik tijdens het hardlopen rekening mee moet houden? Als alles op een rijtje gezet is, dan maken we een afspraak om te gaan hardlopen. In overleg is veel mogelijk. We bekijken dan of persoonlijke loopbegeleiding geschikt is of dat juist in een groep hardlopen beter is.”
Waar en wanneer?
In overleg is veel mogelijk. Maandag, woensdag, donderdag zijn de vaste werkdagen van Kameleon loopbegeleiding, de overige dagen (ook zaterdag en zondag), gaan in overleg. Individueel of in groepsverband is afhankelijk van de situatie. De groepen zullen niet groter zijn dan 4 personen.
Overal kan gelopen worden: als het maar in de frisse buitenlucht is. Magriet: “Door bewegen in de buitenlucht komt de gemoedstoestand tot rust. Je merkt dat je eventjes helemaal nergens aan gedacht hebt en dat is goed. Daardoor komt er ruimte om te genieten van de omgeving en met het actief bezig zijn van je lijf.
Als je niet naar je onvrede luistert, spreekt je je hoofdpijn aan…
Als je niet naar je woede luistert, spreekt je maag je aan.
Als je niet naar je angst luistert, praat je met je met een blokkade.
Als je niet luistert naar de drang om “nee” te zeggen zegt je maag het je.
Als je niet naar je passie luistert, spreekt je een infectie aan.
Als je niet naar je creativiteit en talent luistert, verteld je lichaam je over gewichtstoename.
Als je niet naar je gevoelens luistert, spreekt het je aan met een huidontsteking.
Als je niet naar je spiritualiteit luistert, spreekt het je lichaam aan.. wat ziek wordt.
We mogen nooit vergeten naar onszelf te luisteren.
Elke ongehoorde emotie laat een sporen achter op het lichaam.
Het lichaam is de spiegel van onze ziel.
Zorg voor de belangrijkste persoon in je leven, ZORG VOOR JOU.
(tekst van Vrouwkracht Academie)
Zaterdagmiddag vertrokken Magriet en ik met mijn vrouw Dorothée richting het westen. Na een matige nachtrust zijn we rond kwart over tien richting het terrein van de Hockey Club Rotterdam vertrokken waar het evenement MSmotion plaats vond.
Na nog wat gegeten en gedronken te hebben en kennis gemaakt te hebben met de andere teamleden was het voor dat we het wisten zover en moesten we ons bij de start melden. De hardlooproute was mooi en duidelijk uitgezet en ging voor het grootste deel door het Lage Bergse Bos. We werden om half één weggeschoten door ex-GTST-actrice Aukje van Ginneken. De meeste hardlopers gingen er direct als een speer vandoor en dat was best even moeilijk om te zien, want Magriet liet me (terecht) langzaam beginnen en we liepen dus direct achteraan. Na een tijdje kwamen we nog een langzame loper tegen waar we een klein stukje mee opgelopen hebben. Uiteindelijk toch maar zonder hem verder gelopen (nadat Magriet hem nog wat moed ingesproken had). De langzame start was maar goed ook, de eerst 5-6 km gingen goed en zonder heel veel moeite, maar daarna werd het toch wel zwaar. Het was behoorlijk warm en het ging steeds moeizamer, maar Magriet bleef me goed aanmoedigen en nog gewoon met me praten, tja dat is voor haar geen probleem hahaha. Zij zag er na de finish zelfs nog uit als moest ze nog beginnen. De laatste kilometer wilde ik nog sneller gaan lopen, maar dat zat er niet meer in. Uiteindelijk uitgelopen en behoorlijk kapot over de finish gekomen in 1:14:52. Dorothée stond me op te wachten met een lekkere versnapering en dat was erg leuk, al weet ik daar niet zoveel meer van omdat m’n kaarsje behoorlijk uit was op dat moment. Magriet heeft me super door de 10 km heen geloodst. De tijd viel me wat tegen, maar achteraf kan ik nu wel zeggen dat ik trots ben op het resultaat. Ook op het ingezamelde bedrag voor het MS fonds zijn we als team super trots. Het eindbedrag van ons team was €2980,-
Zaterdagavond 24 juni 2017, even voor half acht. Daar sta ik, tussen honderden enthousiaste mensen in hun sportieve outfit. Ongeveer een jaar geleden begon ik voorzichtig na te denken over het voornemen dat ik hier op dit tijdstip wilde staan. En nu sta ik er daadwerkelijk, aan de start van de Stadsloop in Appingedam, mijn woonplaats sinds 7 jaar. Even flitst er toch nog een negatieve gedachte door me heen als ik al die enthousiaste, gedreven mensen zie, wil ik dit ook echt? Maar ik krijg geen tijd om er over na te denken, want het startschot klinkt!
Langzaam komt de meute in beweging en als ik de startstreep over ben, kan ik voorzichtig beginnen met hardlopen. Van alle kanten vliegen ze me voorbij. Heel verleidelijk om aan te haken en ook snel te vertrekken, maar in mijn hoofd klinken de woorden van Magriet: “rustig aan beginnen!” Dat doe ik en ik draaf rustig het centrum uit en hoor de eerste muziek en zie de eerste bekenden aan de kant van de weg, die me luidkeels aanmoedigen. Wow, ik durf het bijna niet te denken, maar dit is genieten!
Er is een hele, best lange, periode in mijn leven geweest dat ik niet kon genieten. Ik heb last van depressiviteit. Niet een beetje down of af en toe een dipje, zoals iedereen wel eens heeft, maar echt in een diep, duister dal. Alsof iemand een grote, grijze deken over me heen gooit, die me alle zicht op het mooie in het leven ontneemt. Perioden waarin ik nauwelijks bij machte ben om iets te ondernemen en waarin zelfs de dood aantrekkelijker lijkt dan mijn leven.
Gelukkig ligt zo’n heel diep dieptepunt inmiddels al een tijd achter me en herken ik het als ik weer dreig af te glijden en kan met hulp van medicijnen en gesprekken met een psycholoog erger worden voorkomen. En wat me sinds vorig jaar ook helpt, is hardlopen! Sinds oktober vorig jaar volg ik, samen met een paar anderen, via Kynese Fysiotherapeuten in Appingedam de Runningtherapie van Kameleon loopbegeleiding. Elke vrijdagochtend met Magriet ontspannen oefenen en hardlopen èn praten!
Wat doet dat goed! Ruim 15 jaar geleden, liep ik ook hard. Gewoon zelf vanuit huis zo’n drie keer per week en af een toe een wedstrijdje. Dus ik wist wel hoe plezierig het was, maar om dat weer op te pakken, nadat er heel veel gebeurd is, valt niet mee. En nu is het gelukt. Voorzichtig kregen we het aan het begin van het jaar al over de Stadsloop. Dat gaat jou gemakkelijk lukken, zei Magriet. Ik was nog niet helemaal overtuigd, hoewel ik het heel graag wilde.
En nu loop ik er, door de straten van het stadje dat echt mijn thuis is geworden. Afgelopen week had ik besloten om open te zijn over mijn depressiviteit en heb ik een blog geschreven voor een landelijke website waar ik voor werk. Wat leverde dat veel reacties op en alle steunbetuigingen èn al die mensen aan de kant van de weg die mijn naam roepen en me aanmoedigen, geven me bijna vleugels. Naast die gezelligheid aan de kant, hoor ik ook Magriet: handen laag houden, niet tè snel! Maar het belangrijkste: Geniet!
En dat doe ik! Wat een feestje om dit te mogen en te kunnen doen. Een feestje van 32 minuten en 26 seconden. Maar waar ik nog veel langer van kan nagenieten. Bovendien smaakt het naar meer. Morgen loop ik mijn volgende wedstrijd, in de thuisbasis van de Kameleon: de Oethoester loop. Ik heb er weer zin in!
Een stuk geschreven door zijn moeder Heidi over wat hardlopen met hem doet:
Vijf kilometer hardlopen… Hij doet het gewoon… Onze zoon van net 11 jaar oud! Wat zijn we trots. En nog belangrijker, wat is hij trots op zichzelf!
Sporten is niet vanzelfsprekend voor Robin. Robin heeft autisme en dat is best lastig in het dagelijks leven. Vriendjes heeft hij niet. Even voetballen op straat zit er voor Robin niet in. Hij heeft het wel eens geprobeerd, maar het is hem te druk, te onoverzichtelijk. Hij vindt het ook simpelweg niet leuk. Geen enkele sport eigenlijk. Robin mist het overzicht, kan de snelheid waarmee de anderen zich bewegen niet goed aan, krijgt al snel teveel prikkels, ziet het sociale aspect niet. Hij beleeft er echt geen plezier aan.
Vorige winter viel ons op dat Robin steeds negatiever werd. Hij was niet vooruit te branden, voelde zich moe en was vaak boos. Ook op zichzelf en op zijn autisme. Hij wilde gewoon zijn, net als iedereen. Robin is aan het overleven in deze wereld, moet zich voortdurend aanpassen en loopt toch telkens tegen de lamp, omdat het gewoonweg niet altijd lukt. Al doet hij nog zo zijn best, al doen wij nog zo ons best, de wereld van onduidelijkheid is groot.
Als moeder probeerde ik Robin al tijden te motiveren om te sporten. Omdat ik weet dat je je door sport zoveel beter in je lichaam en in je hoofd kunt voelen. Paardrijden, fietsen, zwemmen, we hebben van alles geprobeerd. Robin vond niks echt leuk en haakte al snel af. ‘Ik kan dat gewoon niet’ hoorde we hem steeds weer zeggen. Zijn conditie werd er ook niet beter op, waardoor de drempel om te gaan sporten natuurlijk nog hoger werd.
Totdat we via de zorgboerderij bij Magriet uitkwamen. Zij zou wel met Robin kunnen gaan hardlopen. Magriet bleek niet zomaar iemand te zijn die begeleidt bij hardlopen, ze bleek running therapeut te zijn. Iemand die niet zomaar iets doet, maar met kennis en met een doel. En nog belangrijker, met heel veel enthousiasme en liefde.
Er was meteen een bijzondere klik en Magriet kreeg Robin al snel in beweging. Ik beloofde hem hardloopschoenen als hij het een maand had volgehouden. Ik zag z’n dure hardloopschoenen al bij de paardrijspullen in de kast belanden. Niks bleek minder waar… Robin kreeg z’n hardloopschoenen en is zelfs al bijna aan een nieuw paar toe!
Het regelmatig bewegen doet Robin goed. Hij is beter in zijn vel gaan zitten. Zijn autisme is er natuurlijk niet door veranderd. Dat hadden we ook niet verwacht. Maar we zien wel dat niet alleen zijn conditie is toegenomen, maar dat hij ook meer zelfvertrouwen heeft gekregen. Hij zit letterlijk beter in zijn vel.
Doelen als het lopen van wedstrijden en de 4mijl van Groningen zorgen dat Robin ergens naartoe kan leven. Het maakt sporten voor hem iets concreets waar hij plezier in kan beleven, beter in kan worden en zelf ook doelen in kan stellen. Daarnaast kletst hij heel wat af met Magriet. Ook dat heeft een therapeutische werking. Wat een bijzondere klik tussen die twee! Robin loopt en kletst letterlijk de stress uit z’n lijf!
We zijn ontzettend blij met Magriet en hopen dat ze nog lang met Robin kan blijven lopen. Ik ben alleen een beetje bang dat ik zelf ook weer flink mag gaan trainen, want hij rent me er vast uit met de 4mijl!
Heidi.
Ik ben nu 60 jaar en heb mijn hele leven al last gehad van overgewicht. Desondanks heb ik toch altijd veel aan sport gedaan.
Vijftien jaar geleden werd er bij mij Apneu geconstateerd. Hierdoor vijftien jaar lang ’s nachts met een CPAP geslapen. Zo’n 8 jaar geleden begon ik wat met mijn gezondheid te sukkelen en kwam het sporten tot stilstand. Daar en tegen groeide mijn gewicht.
Vorig jaar was ik het zat en ben 30 kg afgevallen. Ik weet uit ervaring dat afvallen moeilijk is, maar op gewicht blijven en niet meer groeien is nog moeilijker. Je moet een andere levensstijl gaan aannemen. In mijn situatie heb ik er voor gekozen om aan een wandelvierdaagse mee te doen. Zo moest ik me zelf dwingen om te gaan trainen.
Via een collega kwam ik in aanraking met Magriet. Eerst een intake gesprek die heel prettig en ongedwongen verliep. Ik vertelde haar mijn verhaal en wat ik graag wilde. Komt mooi uit zei ze, vanuit de gemeente Eemsmond wordt er voor de komende vijf zaterdagmorgens onder mijn leiding 5 km gewandeld. Hierbij gaan we dan ook nog wat oefeningen doen. Kijk eerst maar of je dit bevalt. Zo gezegd zo gedaan. Het beviel me zo goed, dat ik ook over hardlopen begon na te denken. In overleg met Magriet ben ik onder haar begeleiding gaan trainen. We lopen iedere woensdagmiddag plusminus een uur.
Dit gaat op een hele ongedwongen manier. Magriet begeleid je op een hele ongedwongen, enthousiaste en betrokken manier. Trainen bij Magriet is niet alleen goed voor het lichaam maar ook voor de geest. Ben momenteel exact drie maanden aan het trainen.
Het resultaat tot nu toe?
- Iedere zaterdag wandel ik 30 km zonder ook maar ergens last van te hebben.
- Drie keer in de week hardloop ik zo’n 8 km (met pauzes van ongeveer 1 minuut er tussen) per keer.
- Mijn gewicht blijft constant en ik groei niet.
- Heb geen Apneu meer.
Als je je levensstijl wilt veranderen en je wilt gezonder leven en beter in je vel zitten, neem eens contact op met Magriet. Ik kan je het van harte aanbevelen.
Evert Dijksterhuis
Roodeschool